Γλυκιά Ζωή La dolce vita 1960 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι

Γλυκιά ζωή
La dolce vita

Η Γλυκιά Ζωή (ιταλ. La dolce vita) είναι ασπρόμαυρη κινηματογραφική ταινία του 1960 σε σενάριο και σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι και με πρωταγωνιστές τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, την Ανούκ Αϊμέ, την Υβόν Φουρνό, την Ανίτα Έκμπεργκ και τον Αλαίν Κούνυ.



Πλοκή

H Ανίτα Έκμπεργκ βουτά στηΦοντάνα ντι Τρέβι και ο Φελίνι δημιουργεί μία από τις κλασσικότερες σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου[1]

Ο Μαρτσέλο είναι δημοσιογράφος στη Ρώμη της δεκαετίας του 1950. Με τα ρεπορτάζ του καλύπτει τις κοινωνικές ειδήσεις: σταρ του κινηματογράφου, θαύματα και σκάνδαλα της αριστοκρατίας. Η ταινία καλύπτει επτά ημέρες της ζωής του Μαρτσέλο. Ο Μαρτσέλο, παρόλη την επαγγελματική και κοινωνική του επιτυχία ζητάει ένα βαθύτερο νόημα στην ζωή και νομίζει ότι το μυστικό της ζωής βρίσκεται στον πλούτο, ο οποίος κατά την γνώμη του απελευθερώνει τον άνθρωπο από την συμβατότητα της ζωής. Όταν όμως χάνει τον καλύτερό του φίλο, καταλαβαίνει ότι αλλού είναι το νόημα της ζωής.
Θέματα και μοτίβα
Η ταινία ξεκινάει με ένα τεράστιο μαρμάρινο άγαλμα του Χριστού, που το μεταφέρει ένα ελικόπτερο πάνω από τα ερείπια ενός αρχαίου ρωμαϊκού υδραγωγείου για να το πάει στον Πάπα στο Βατικανό. Ο δημοσιογράφος Μαρτσέλο και ο φωτορεπόρτερ του, ο Παπαράτσο ακολουθούν σε ένα δεύτερο ελικόπτερο. Το άγαλμα του Χριστού, που μοιάζει σαν να ευλογεί όλη την Ρώμη καθώς πετά από πάνω, αντικαθίσταται σύντομα από το βέβηλο τρόπο ζωής και την νεομοντερνιστική αρχιτεκτονική της «νέας» Ρώμης που χαρακτηρίζεται από το οικονομικό θαύμα στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Η παράδοση του αγάλματος είναι η πρώτη πολλών επαναλαμβανόμενων σκηνών. Η καθολική εκκλησία θεώρησε την σκηνή αυτή ως παρωδία της δευτέρας παρουσίας[2] και γι' αυτό στην Ισπανία απαγορεύτηκε το έργο μέχρι το 1975.
Αποδοχή

Η Γλυκιά Ζωή, ταινία-σταθμός στην, ούτως ή άλλως, οιστρηλατημένη πορεία του Φεντερίκο Φελίνι, προκάλεσε στην εποχή της μεγάλο θόρυβο και πάθη, ενώ έτυχε μάλλον χλιαρής αποδοχής στο 13ο Φεστιβάλ των Καννών, παρότι απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα. Η καυστική σάτιρα της υψηλής κοινωνίας της Ρώμης, με τον Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι αφοπλιστικά γοητευτικό και την Ανίτα Έκμπεργκ αφοπλιστικά προκλητική, προβλήθηκε σε μία κατάμεστη αίθουσα αλλά με λίγα χειροκροτήματα και αρκετές αποδοκιμασίες. Έμελλε, όμως, να σφραγίσει την ευρωπαϊκή κινηματογραφική παραγωγή για τις επόμενες δεκαετίες, αποτελώντας και εμπορική επιτυχία[3].
Βραβεύσεις

Η Γλυκιά Ζωή απέσπασε πολλά βραβεία.
Βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1960.
Το 1961 πήρε βραβείο New York Film Critics Circle στην κατηγορία καλύτερης αλλοδαπής ταινίας.
Επίσης το 1961 πήρε τρία βραβεία Sindacato Nazionale Giornalisti Cinematografici Italiani για την Α' Ανδρικό ρόλο, για το καλύτερο σενάριο και για τα καλύτερα σκηνικά.
Η Ανούκ Αϊμέ βραβεύτηκε από την Étoile de Cristal ως καλύτερη γυναικεία ηθοποιός.
Το 1962 η ταινία έλαβε Όσκαρ για τα καλύτερα κοστούμια.

Μουσική Νίνο Ρότα

Σκηνοθεσία Φεντερίκο Φελίνι
Παραγωγή Giuseppe Amato
Franco Magli
Angelo Rizzoli
Σενάριο Φεντερίκο Φελίνι
Ένιο Φλαϊάνο
Τούλιο Πινέλι
Πρωταγωνιστές Μαρτσέλο Μαστρογιάνι ... Μαρτσέλο Ρουμπίνι
Ανίτα Έκμπεργκ ... Σύλβια
Ανούκ Αϊμέ ... Μανταλένα
Υβόν Φουρνό ... Έμμα
Magali Noël ... Fanny
Alain Cuny ... Στάινερ
Annibale Ninchi ... πατέρας του Μαρτσέλο
Walter Santesso ... Παπαράτσο
Valeria Ciangottini ... Πάολα
Riccardo Garrone ... Ρικάρντο
Ida Galli ... Debuttante of the Year
Audrey McDonald ... Τζέιν
Polidor ... Κλόουν
Alain Dijon ... Frankie Stout
Enzo Cerusico ... φωτορεπόρτερ
Giulio Paradisi ... φωτορεπόρτερ
Enzo Doria ... φωτορεπόρτερ
Enrico Glori ... Nadia's Admirer
Adriana Moneta ... Ninni
Massimo Busetti ... παιδάκι
Mino Doro ... εραστής της Νάντια
Giulio Girola ... αστυνοκικός
Laura Betti ... Λάουρα
Nico ... Νίκο Ότζακ
Domino ... Τραβεστί
Carlo Musto ... Τραβεστί
Lex Barker ... Ρόμπερτ
Jacques Sernas ... Matinee Idol
Nadia Gray ... Νάντια
Πρώτη προβολή 1960

Διάρκεια 174'
Γλώσσα ιταλικά
Σελίδα IMDb
Σελίδα Cine.gr

Παραπομπές
 1.Ολγκίνα ντι Ρόμπιλαντ: «Γλυκιά ζωή» σαν… ταινία του Φελίνι Ελεύθερος Τύπος
 2.Kezich, 209
 3.Φελίνι - Μερκούρη βραβεύονται στις Κάννες, Ιστορικό Λεύκωμα 1960, Καθημερινή (1997)

Πηγή http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%B9%CE%AC_%CE%B6%CF%89%CE%AE